Pruska administracja morska zdecydowała o budowie latarni morskiej na Mierzei Wiślanej, na 29 metrowej wydmie, położonej 300 metrów od Krynicy Morskiej. Po zaakceptowaniu projektu 29 metrowej wieży z budynkiem technicznym, przystąpiono do budowy, którą zakończono po roku. Została ona zbudowana przez elbląskiego rzemieślnika Edwarda Stacha. 1 maja 1895 roku światło na krynickiej latarni rozbłysło po raz pierwszy. Na czworokątnym cokole stała 19 metrowa, okrągła, ceglana wieża zakończona ośmiokątnym granitowym gzymsem i laterną w kolorze szarym. Na laternie zainstalowano obrotowy aparat Fresnela III klasy z niemieckiej firmy Picht & Co. zasilany początkowo olejem, później benzolem, gazem, aż do 1938 roku, kiedy wprowadzono zasilanie elektryczne.
3 maja 1945 roku, zaminowana przez wycofujących się Niemców, latarnia uległa zniszczeniu, grzebiąc pod swoimi gruzami kilku żołnierzy radzieckich.
Przez kolejne prawie trzy lata, Krynica Morska nie posiadała oznakowania nawigacyjnego. W 1948 roku, decyzją Gdańskiego Urzędu Morskiego, zainstalowano prowizoryczne światło o widzialności 10 Mm na wieży domu wczasowego „Bałtyk” (dawny hotel „Kaiserhof”). Światło to widoczne było z Zatoki Gdańskiej i miejscowości po drugiej stronie Zalewu: Tolkmicka, Fromborka i Suchacza.
Trzy lata później ukończono budowę nowej latarni wraz z budynkiem technicznym, która stanęła 15 metrów od ruin starej. Autorem projektu był prof. Stanisław Puzyna z Politechniki Gdańskiej. Konstrukcję wykonano z prefabrykowanych bloczków betonowych, łączonych pionowymi wkładkami ze stali zbrojonej i poziomymi wieńcami zbrojonymi co szóstą warstwę bloczków. U dołu wieża ma średnicę 6 metrów, u góry 4,5 metra, a całkowita wysokość wynosi 26,5 metra. W laternie, na wysokości 53 m n.p.m., umieszczono urządzenie optyczno – świetlne, składające się z cylindrycznej soczewki średnicy 1000 mm i dwupozycyjnego zmieniacza z dwoma żarówkami o mocy 1000 W każda, o zasięgu 19,5 Mm. Nowa latarnia zaświeciła po raz pierwszy 25 sierpnia 1951 roku o godz. 18.57. Uroczystego zaświecenia światła latarni dokonał Dyrektor Gdańskiego Urzędu Morskiego, kpt. ż.w. Waldemar Wallas.
W latach 1957-1997 pełniła ona również funkcję radiolatarni i nadawała alfabetem Morse’a sygnał „KM”.
- Latarnia w Krynicy Morskiej w trakcie budowy
- Latarnia w Krynicy Morskiej po pracach wykończeniowych
- Latarnia w Krynicy Morskiej po uruchomieniu
Latarnia została udostępniona do zwiedzania przez Biuro Hydrograficzne Rzeczypospolitej Polskiej w Gdyni 1 czerwca 1992 roku. Towarzystwo Przyjaciół Narodowego Muzeum Morskiego, jako organizator ruchu turystycznego w imieniu Urzędu Morskiego w Gdyni, każdego roku w okresie od maja do końca września zaprasza do zwiedzania latarni morskich w Krynicy Morskiej, Stilo, Rozewiu i Helu.
LATARNICY w LM KRYNICA MORSKA | ||
Lp. | Nazwisko i imię | Okres pracy |
Śmigielski Jan | 18.03.1950r. – 07.08.1954r. | |
Demond Hipolit | 21.05.1951r. – 14.03.1953r. | |
Pakulski Krzysztof | 01.07.1951r. – 24.04.1954r. | |
Makowski Michał | 22.03.1952r. – 15.10.1952r. | |
Miller Franciszek | 20.06.1952r. – 15.09.1960r. | |
Kryszczuk Konstanty | 15.10.1952r. – 30.11.1956r. | |
Kurowski Edmund | 20.01.1955r. – 25.05.1964r. | |
Piotrowski Henryk | 21.07.1956r. – 05.02.1959r. | |
Gambusch Jan | 01.05.1957r. – 21.09.1961r. | |
Fornalik Zbigniew | 21.08.1959r. – 21.03.1985r. | |
Marczyk Andrzej | 20.04.1961r. – 27.06.2008r. | |
Janczyszyn Józef | 16.06.1961r. – 31.12.1981r. | |
Banaszak Kazimierz | 07.09.1964r. – 01.10.1964r. | |
Kacpura Jan | 01.04.1964r. – 31.01.1992r. | |
Broniszewski Milan | 01.02.1982r. – 13.09.1987r. | |
Fornalik Jerzy | 02.05.1985r. – 31.07.1985r. | |
Włoch Andrzej | 01.11.1985r. – nadal | |
Serafin Mirosław | 02.06.1989r. – 30.12.1991r. | |
Małecki Krzysztof | 15.07.2008r. – nadal |
Administratorem latarni w Krynicy Morskiej nadal jest Urząd Morski w Gdyni.
- Latarnia Morska w Krynicy Morskiej obecnie
- Latarnia Morska w Krynicy Morskiej obecnie